Jantien Fick
Jantien (1992) is danser, performer en theatermaker. Sinds haar studies aan de dansacademie en theaterschool werkt ze in het theater, het uitgaanscircuit en als docent in Nederland en Duitsland. In haar werkt onderzoekt ze de potentie en het archief van het en haar eigen lichaam waarbij ze een probeert een fysieke ervaring op te roepen bij het publiek. Haar voorstellingen bevinden zich op het snijvlak van dans, beeldende kunst, performance en comedy.
Met Meisjes en messen, over geweld in en bij vrouwen zette ze een scherpe solovoorstelling neer en liet ze zich horen als een belangrijke nieuwe stem in het theaterlandschap.
Interview met de maker
Jantien Fick maakt fysieke en beeldende voorstellingen, die zoeken naar de randen van haar eigen potentie en fantasie.
Met welke vormen van theater houd jij je bezig?
“Ik heb een achtergrond als danser en werk nog steeds veel met mijn lichaam. Voor mijn voorstelling Meisjes en Messen heb ik een vechtsport met messen geleerd. Hedendaagse performancekunst vind ik heel interessant. En een klein snufje stand-up comedy vind ik ook leuk, omdat het heel erg op het publiek gericht is. Inhoudelijk hangt mijn werk op het randje tussen realiteit van fantasie. De eerste aanleiding is een waarheid, maar het uiteindelijke verhaal is dat helemaal niet.”
Meisjes en Messen gaat over vrouwelijk daderschap, hoe ben je bij dat onderwerp gekomen?
“Daar stuitte ik op toen ik in Berlijn werkte en een bezoek bracht aan Topographie des Terrors, een soort museum met een groot archief over de Tweede Wereldoorlog. Ik leerde daar over de ‘zustergenocide’. Dat waren zusters in een ziekenhuis die iedereen met enige vorm van afwijking euthanaseerden, ombrachten dus. Toen ik verder zocht kwam ik ook informatie tegen over vrouwen die in kampen werkten en andere gruwelijkheden op hun geweten hadden. Dat was nieuw voor me, ik kende alleen maar de verhalen van vrouwen die thuis zaten te wachten tot hun man van het front terugkwam. Tegelijk was ik bezig met de vechtsport Pencak Silat. Ik begon daarmee als een vorm van zelfverdediging, maar hoe langer ik het deed, hoe meer ik realiseerde dat ik niet alleen leerde verdedigen, maar ook om aan te vallen.
Die dingen samen zorgden ervoor dat ik onderzoek wilde doen naar de grens tussen slachtofferschap en daderschap en dat werd uiteindelijk de voorstelling.”
Wat is je favoriete Zeeuwse woord?
“Ik geloof dat ik geen Zeeuwse woorden ken! Maar ik hoorde wel laatst de wapenspreuk van Zeeland, die vond ik heel mooi. ‘Luctor et Emergo’: ik worstel en kom boven.”
"Je moet de schaamte
voorbij gaan"
Broeder Dieleman wilde aan jou vragen: Ik ben een man van 47 en mijn dochters noemen me gekscherend boomer. Dat ben ik niet, maar het zegt wel iets over mijn positie in de maatschappij. Hoe denkt Jantien dat mensen als ik meer zouden kunnen dansen in hun leven?
“Het heeft niets te maken met goed kunnen dansen, maar met gewoon doen. Je moet voorbij schaamte gaan. Ik herinner me heel goed dat ik het vroeger vreselijk vond als mijn moeder danste. Maar als ik dat nu zie vind ik het fantastisch. Dus hij moet vooral voorbij de puberteit van de kinderen kijken, en een beetje belachelijk durven zijn.”
Meisjes en Messen
Meisjes en Messen is een interdisciplinaire solovoorstelling over vrouwelijk daderschap. In een dialoog tussen muziek, lichaam en tekst belichaamt Jantien de samenkomst van actualiteit, geschiedenis en persoonlijke verhalen. Een speelse, zwart-komische performance over de afschuwwekkende maar ook fascinerende agressieve daden van vrouwen uit heden en verleden.
Meisjes en Messen is een productie van Theater Walhalla met Likeminds.
