Dit waren de laatste dagen van het ZNF!
In de laatste dagen van het festival was er nog genoeg nieuws te beleven. Zo waren ZWAANMEER, Zanger Zonder Volk (foto) en GRIJS GEBIED voor het eerst te zien en was er elke dag weer een verse dosis livemuziek op het Abdijplein.
Dag 6:
Woensdagavond was het tijd voor de allereerste ZWAANMEER in Poppodium de Spot, waar DIEHELEDING de vage communicatievorm ‘lichaamstaal’ cancelt. Ondersteund door zware beats en bijbehorende geluidseffecten rapt DIEHELEDING zich met de overtuigingskracht van het Nationale Ballet door het sprookje heen zonder ook maar één keer in elkaars armen te springen.
“𝗪𝗮𝘁 𝘇𝗶𝗰𝗵 𝘃𝗲𝗿𝘃𝗼𝗹𝗴𝗲𝗻𝘀 𝘃𝗼𝗹𝘁𝗿𝗲𝗸𝘁 𝗹𝗮𝗮𝘁 𝘇𝗶𝗰𝗵 𝗲𝗶𝗴𝗲𝗻𝗹𝗶𝗷𝗸 𝗻𝗮𝘂𝘄𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸𝘀 𝗶𝗻 𝘄𝗼𝗼𝗿𝗱𝗲𝗻 𝘃𝗮𝘁𝘁𝗲𝗻. 𝗗𝗶𝘁 𝗶𝘀 𝗲𝗲𝗻 𝘃𝗼𝗼𝗿𝘀𝘁𝗲𝗹𝗹𝗶𝗻𝗴 𝗶𝗻 𝗱𝗲 𝗰𝗮𝘁𝗲𝗴𝗼𝗿𝗶𝗲: 𝗚𝗮 𝗵𝗲𝘁 𝘇𝗶𝗲𝗻 𝗼𝗺 𝗵𝗲𝘁 𝘁𝗲 𝘀𝗻𝗮𝗽𝗽𝗲𝗻” - PZC
In de Studio van TPZ speelde de uitverkochte opvoering van Meisjes en Messen door Jantien Fick. Deze scherpe voorstelling liet een diepe indruk achter bij de bezoekers. Het was ook de laatste avond voor Crashtest Ibsen in Dømburg. Gemist? Vanaf september duikt deze voorstelling de theaters in!
Op het Abdijplein hield de regen de bezoekers niet tegen. Ondanks het weer lukte het Jacco Wynia door middel van zijn muziek een comfortabele omgeving te creëren. Zefiro Torna heeft onze oren verwend. Het Belgische muziekensemble bracht muziek uit verschillende tijden samen.
Dag 7:
𝑯𝒆́ 𝒐𝒖𝒘𝒆, 𝒘𝒂𝒂𝒓 𝒃𝒆𝒏 𝒋𝒆 𝒏𝒐𝒖?
Zo klonk het gisteravond in 's-Heer Hendrikskinderen bij de eerste Zanger Zonder Volk van Giovanni Brand. Op een kwartiertje lopen vanaf de verzamelplek bij Café Restaurant de Oranjeboom, stapten bezoekers in de wereld van Kleine Lien, die op zoek gaat naar de plek waar hij thuishoort. In Poppodium de Spot vlogen de woordelijke pirouettes en pliés om de oren bij ZWAANMEER, gevolgd door een letterlijke staande ovatie van het publiek.
Het was een avond vol gitaargeweld van hoog niveau op het Abdijplein! Afgetrapt door Grote Geelstaart; een jonge en veelbelovende Kapelse postpunkformatie, die deze belofte meer dan waar maakte. Daarna was het tijd voor niemand minder dan Black Box Revelation! Van Rockwerchter en Pukkelpop direct door naar het Abdijplein. Zij bestormden het podium met een heerlijke portie arternatieve rock, met invloeden van garage- stoner- en bluesrock.
Dag 8:
Vrijdag stond Marcos Valster da Costa Ferreira in een uitverkochte Studio van TPZ met GRIJS GEBIED. Een voorstelling over vooroordelen en identiteit. Bij wie voelt hij zich thuis? Kan hij dit zelf bepalen of doen wij dit voor hem? Verder was natuurlijk ook open atelier De Kruising weer geopend, waar bezoekers konden komen werken aan of kijken naar de knip- en borduurkunsten van broeder Dieleman en Daphne van den Berg. Een stukje verderop speelde ook NACHTKANT, life is but a dream voor de zesde keer en was ook Water vergeet niet te bekijken in een uitverkocht fort Rammekens.
Diezelfde avond voer Eva van Manen ons langs de grenzen van spoken word en muziek. Ze vertaalt het filosoferen over het leven eenvoudig naar een voor iedereen begrijpbare taal: leef gewoon en laat gewoon leven. En zoals Eva het zegt, wie weet nou alles? Meral Polat Trio betoverde het publiek en nam ons mee op reis, op reis naar huis. Poëtische teksten en diepgewortelde klanken zorgden ervoor dat we onze weg naar huis teruggevonden hebben.
Dag 9
Het was gisteren de negende dag van het festival. Giovanni zong een laatste keer de sterren van de hemel bij Zanger Zonder Volk. Drie powervrouwen brachten nog één keer het verhaal van Water vergeet niet. We luisterden voor het laatst naar het concert bij NACHTKANT, life is but a dream over overloed en dromen. DIEHELEDING zocht nog een keer de grenzen op in ZWAANMEER en Marcos Valster da Costa Ferreira nam ons nog een laatste keer mee in zijn GRIJS GEBIED.
En ook het Abdijplein stroomde deze laatste avond vol. Rosa van Bommel bracht ons hetgeen dat alles verbind; liefde. En zoals ze beloofd had: ze deed ons dansen. WENDE kwam, zag en veroverde onze harten. De interdisciplinaire alleskunner maakte het waar. Zoals de PZC het omschreef: "Wende nam het publiek mee in een achtbaan van stijlen en emoties, van breekbaar ingetogen tot snoeiharde trance. Haar poëtische, complexe teksten dreigen daar af en toe in verloren te gaan, maar door haar expressieve manier van zingen komen ze toch binnen. En in rustigere nummers raakt ze rechtstreeks het hart. ,,Laten we moedig zijn”, zei ze aan het eind van het concert. Wie zich zo laat zien op het podium, is zelf ongekend moedig."
Het was fantastisch. Het was goed. Wat hebben wij genoten van deze negen dagen. Zien wij jullie volgend jaar weer?
