Zanger Zonder Volk speelt zich af in de veilige maar gesloten wereld van de reizigers. We volgen drie personages waarvan de jongste in de loop van de tijd met één been buiten het woonwagenkamp komt te staan; de beschermde en afgesloten omgeving waarin het gezin leeft. Waar eerst een hechte relatie tussen een moeder en twee zoons bestond, begint die wereld langzaam uit elkaar te vallen. De moeder (Jaani) is analfabeet, zoals een deel van de mensen die op het kamp wonen. Haar twee zoons (Grote Lien en Kleine Lien) ontwikkelen zich allebei anders. Grote Lien is laaggeletterd terwijl zijn broer naar school gaat en steeds meer kennis opdoet. Via hem dringen er invloeden van buitenaf hun hermetisch afgesloten wereld binnen. Kleine Lien vraagt zich wanhopig af in welke wereld hij eigenlijk thuishoort. Verraadt hij zijn familie door volgens ‘de norm’ te denken en te spreken? Waar is zijn plek? Wat is zijn thuis? In een wagen met wielen of in een huis omgeven door stenen? We volgen een gezin dat een harmonische eenheid vormde maar waar de vervreemding steeds meer binnensluipt.

Giovanni Brand zocht in Zeeland naar de plek waar zijn oma als kind met haar ouders in een woonwagen leefde. De plek die oma aangaf (“ik keek aan de ene kant naar een begraafplaats en aan de andere kant naar de barakken waar de Molukkers woonden”) is nu bedekt door asfalt; hier rijden de auto’s over het terrein dat oma ooit als de bodem van haar thuis beschouwde.

Bijna alle gemeenten in Nederland doen er alles aan om woonwagenkampen te laten verdwijnen omdat ze volgens hun iets in stand houden wat niet meer bij deze tijd hoort. Zanger Zonder Volk stelt zich vragen bij het leven in een gesloten samenleving. Is het beter om eruit te breken of te blijven? En hoe ver moet je je aanpassen om in de 'normale' samenleving mee te draaien? Welke rol heeft taal hierin?

Zanger Zonder Volk is een productie van Likeminds in coproductie met Theaterproductiehuis Zeeland.